UMAK
Potang
ni ari na sangat jogi, i toru ni pelangi na marbaris-baris, tibo-tibo
hajogianna mago harani rimbus ni udan na ro manghampiri bumi. Ngon bagas na
menek maralaskon tano, u paligi-ligi rimbus ni udan na so juo maradian. I samping
tingkap papan au martungkol isang painte udan siang, anso bisa mulak au manatap
pelangi na marbaris-baris na tibo-tibo mago ngon pandangan mata.
“Rahmat,
madung ipasimpan ko ma lalu sude barang-barang naget obanon i amang?” marsapa
umak ngon dapur.
“Mandung
umak, ma u pasimpan ma sude”
Naron
borngin nangkan u tinggalkon ma desa tercinta, nangkan u langkahon ma
simanjojak menuju kota metropolitan, Jakarta. Kota na u haropkon bisa manguba
nasibku. Harana au inda bisa songon dongan-dongan na lain ibe, mangalanjutkon
sikola tu bangku parkuliahan, pambaen ni parsuadaan. Hangoluan nami mur
martamba suada dung hakehean ni damang manghadop na kuaso sabulan na lewat.
Cahayo
ni bulan dot bintang dohot do pabuot au diborngin ni ari on. Bus marwarna rata
laut pe, muloi ma patidaon wujud nia sian na dao. Udan di potang ni ari
nangkian tibo-tibo turun mulak, u ida aek nai mangalir ngon sudut mata ni umak.
Aek ni matangku pe maraburan mangalepekkon bumi waktu u kaluk umak sakaligus
mangido restu laos kehe au tu ranto ni alak.
“Umak,
doahon anakmon anso manjadi alak na sukses saulakon”
“Olo,
amang. Doa ni umak salalu mangiutkon si manjojakmu. Mudah-mudahan amang ho
manjadi alak na sukses”
Bus
ALS na u tengget pe marangkat maninggalkon desa tercinta, desa Bange-Mandailing.
Hakeheanku di iringi doa ni umak dot koum-koum na pabuotkon au manuju tano
ranto. Ilu ni mata sai maraburan i bagasan bus na dung mardalan.
Dung
manempuh pardalanan dua ari, akhirna bus na u tengget pe sampe juo ma di kota
Jakarta. Au sangat kagum mangaligi hajogian ni kota Jakarta, gedung-gedung
tinggi manjulang hampir sanga tu langit. Maklum ma baya on dope iba maligi
kota. Mata pe madung martamba puas dung mangida hajogian ni tugu Monas, ngon
bus ALS on.
Dung
sampe au di stasiun bus, udak pe ro juo ma mangalap au. Udak on, dongan-dongan
ni almarhum ayah do on, inda baen na udak kandung. Udak onma topotanku di kota on,
targan so dong dapot karejo, i bagas ni udak on ma au tinggal.
“Rahmat,
selamat datang ma di kota Jakarta” ning udak.
“Tarimokasi
ma sagodang-godangna udak atas sambutan nai”
“Olo.
Nadia barang-barangmu, so barangkat ita sannari tu bagas”
“Na
onan udak”
“O.
Kehe ma ita soni sannari”
“Jadima
udak”
Manyogot
na sangat cerah, tai marbeda dot ate-atengku sadarion na dompak iselimuti kabut
asap na sangat tebal mangalobi i kabut asap na tarjadi di kota Pekanbaru.
Mungkin inda sada roangku baen na so adong dope karejongku na jelas. Um na
manolong-nolongi adabori ni udak i dope au marjagal i parjagalan. Anggo udak tong supir ni motor
angkutan umum do. Ami ma i bagas dot anak nia i manolong-nolong etek i.
“Rahmat,
tolong jolo angkat danon on tu motor ni kakak on bo”
“Olo
etek”
Tibo-tibo
dung u angkat danon, mangkuling ma HP tulalit na adong di cakuk kananku.
Langsung u ligi, telepon ni umak ngon kampung. Langsung ma u angkat, harana au
pe inda sobar be get mangecek dot umak.
“Assalamu
‘alaikum Rahmat, hallo”
“Hallo
umak, walaikum salam”
“Rahmat,
jam piga lalu amang sampe na di Jakarta nangkin?”
“Jam
sapulu i lalu nangkin umak, maaf umak nangkin na get u telepon do umak, tai
baen na manolongi etek i dope au, inda pe bisa au nangkin harana bahat alak na
manabusi”
“O
jadima amang, alak etek dot udakmu ma sondia kabarna?”
“Alhamdulillah
alai pe sehat juo do umak”
“O
syukur mada amang i”
“Alak
umak pe rangku sehat juo do i kampung”
“Alhamdulillah
sehat da amang”
“Mak,
ulang umak tangis, ipas do au tongkin nai mulak, dung dapot au aha na u
cita-cita on”
“Olo
amang, mudah-mudahan nian mukobul pangidoanta”
“Olo
umak, ulang tangis umak be da, so ulang martamba sedih u lala”
“Olo
amang, rahmat sampeon juo kirim solom ni umak dialak udak mu da”
“Olo
umak”
“Rahmat,
soni ma jolo amang harana na get tu saba dope alak umak on, madung inte tuak mu
i jolo bagas tai bo”
“Olo
umak, soni ma jolo umak”
“Jadima
amang”
Parputaran
ni waktu boti na sangat ipasna. Madung gonop sabulan au di kota Jakarta, tai na
les so dapot dope baya karejo. Pas mambuka parjagalan, tibo-tibo udak
manopotkon au. Mungkin adong get dokonon ni udak jau.
“Rahmat,
madung ita ida sannari ama na payah manjalaki karejo di Jakarta on. Madung
gonop sabulan ijalaki udak diho karejo, tai les na so dapot dope. Sondia do
ning roa pala jadi kenek ni angkot ko jolo?”
“O
nga mua ba udak i. Kenek ni udak do?”
“Inda.
Kenek ni dongan do gari. Anggo kenek ni udak kan adong dope”
“Jadima
udak. Soni pe jadi”
“o
jadima. Naron ma ikabari udak dongan i”
“Olo
udak”
Milas
ni ari inda mambaen semangatku surut di jam 12.00 on. Bope sude rintangan ro
mangalawan au ngon sude arah, inda angkan surut tu balakang au. Angkon na
marusaho au dot sungguh-sungguh so bisa u baen alak umak bahagia.
Inda
pe gonop dua poken jadi kenek, tibo-tibo dongan ni udak i mamecat au harana
kenek nia na onoki get karejo mulak. U ida do kata sulaha di boi nia waktu paantak
au. Ia pe maila doma tu au laos mangido moof . U kuatkon ate-atengku anso tabah
manghadopi sude cobaan. Harana au yakin i balik sude peristiwa na tarjadi on
pasti adong hikmahna.
Inda
pe murak bugang na itinggang tangga madung ona tinggang buse iba. Tibo-tibo diusir
udak buse au ngon bagas nia, harana alak na maradong na i samping bagas nia
mandokon au mandonok-donoki boru nia na margoar si Lia. Padahal si Lia do na mandonok-donoki
au satiop ari. Ia do na cinta mate tu au.
Lima
ari lima borngin au tarlantar di tonga gersang ni kota Jakarta. Muda borngin
modom maruloskon ombun maramakkon tano. Botul-botul anncit ma u lala na
mangalewati rompo-rompo ni ngolu on.
HP
tibo-tibo mangkuling di ari na sangat milas jam 13.00 on. U ligi layar ni HP,
umak manalepon ngon kampung. Inda u boto be sanga sondia pala iboto umak au na
ipaorot ni udak ngon bagas. Ulang sanga iboto umak so ulang jadi partongkaran
di pudi ni ari.
“Assalamu
‘alaikum Rahmat”
“Walaikum
salam umak, ma sondi kabar ni alak umak i kampung?”
“Alhamdulillah
sehat amang, ho pe rangku sehat do?”
“Alhamdulillah
sehat juo umak”
“O
jadima amang. Ma mangan kotu amang?”
“Madung
umak” ningku, padahal muloi manyogot ima naso mangan, harana mandung abis epeng
di cakuk. Ulang sanga iboto umak so ulang mamban arsak ni pikiran.
“Alak
umak pe rangku ma mangan ma?”
“Mandung
juo amang. Taringot nai tagi do rangku jadi kenek ni angkot i amang?”
“Alhamdulillah
tagi doba umak” ningku, inda u dokon di umak na dung ona pamantak au karejo, so
ulang mambaen arsak roa ni umak.
“O
jadima amang. Soni ma jolo amang da. Kirim solom ma soni tu alak udamu”
“Jadima
umak”
Dung
mangecek dot umak melalui telepon, tibo-tibo taringot au tu dongan sakalasku
waktu SMP sakali, goarna si Sabil. Sannari Ia kuliah di Jakarta on. U telepon
nomor nia, Alhamdulillah les aktif dope. Ompot bisa ia mambantu au na dompak
kesulitan on.
“Assalamu
‘alaikum, botul do on si Sabil?”
“Walaikum
salam, olo botul. Ise don ?”
“Au
do on Bil. Si Rahmat donganmu waktu SMP i”
“O,
ho do Rahmat on. Nomor baru hontong ima so nga itanda kawan”
“Songonon
Sabil bisa do au dongan mangido tolong, alap jolo au gari sannari tu monas. Na
ginjangan caritona, naronma u carito on jo”.
“O
jadima Mat, painte isi da so u alap sannari”
“Jadima
Bil”
Lintasan
pelangi manamba hajogian ni potang ni ari, i tempat parkosan ni si Sabil on.
Matahari pe tarida maila-ila mikim di langit na biru. U ucapkon tarimo kasi na
sa godang-godang na tu si Sabil atas sude bantuan nia, harana epeng pe
ipainjamkon ia do jau sebagai modal usaha. Botul-botul ma si Sabil alak na
maruntung dunia akhirat, harana sinakayoan nia i, ibaen ia tu dalan na denggan.
Marmodalkon
epeng pinjaman na ilehen si Sabil i, u buka ma usaho jasa pambaenan spanduk.
Alhamdulillah tiop ari usaho Spanduk na u buka on martamba maju. Sannari
karyawanku lobi saratus alak. Au pe malanjutkon sikola mulak, sannari au kuliah
di salah satu Universitas terkenal i Jakarta.
Ari
margonti bulan, bulan pe margonti taon. Sadarion au nangkan diwisuda, tai baya
alak na paling u cintai inda bisa hadir harani umak inda bisa berjalan jauh be
baen na dung matobang i. Dung salose sude acara wisuda mangkuling ma HP ngon
cakukku. U ligi langsung, anggik manalepon ngon kampung.
“Assalamu
‘alaikum.. bang panyakit ni umak tibo-tibo mungkap mulak, sannari na gulung
sajo doma umak i podoman”
“Pio
jolo dokter bage”
“Mandung
bang, mandung ison ma dokter”
“Sondia
doma roai tie harana na itempat ni wisuda dope abang on”
“Na
malungun bage do rangku umak di abang i, harana ipio-pio umak sajo goar ni
abang, sondia doma bang?”
“O
painte pala so itelepon abang jolo pambuotan ni tiket, sanga adong dope pesawat
na berangkat tu itaan”
Alhamdulillah
adong dope rupa, pesawat na get barangkat tu Bandara Mandailing, sekitar dua
jom ngon kampung nami. Tiket pe langsung
u buot, so bisa saipasna pasuo dot umak di kampung.
Dung
tolap i kampung, langsung au masuk tu bagas. Aek ni matangku mangalir mangalobi
i doras ni aek batang gadis na adong itopi kampung nami on. U salam tangan ni
umak, ukaluk umak. Mangido moof au harana tarlambat sampe tu bagas. Umak pe
tangis marcampur bahagia harani pasuo dot au. Sonang ni roha ni umak martamba
pas mangida au mamake baju wisuda, naso sompat u buka nangkin harani sosakna tu
kampung.
“Umak
baju wisuda on, u persembahkon tu umak don, ipas umak sehat da”
“Olo
amang. Na sangat sonang na ate-ate ni umak maligi ho mamake baju wisuda”
“Umak,
aha do giot ni umak so u tabusi, diumak do sate?”
“Inda
amang. Kesuksesanmon pe madung na jopan roa ni umak”
“Rahmat
amang, pasikola mulak anggi-anggimu amang tongkin nai da, so jadi alak na
sukses alai, songon ko on”
“Olo
umak, marjanji au nangkan u pasikola do anggi-anggingki”
“Na
penting, ipas umak sehat”
Tibo-tibo
umak inda mangkuling be, perasaanku inda manontu. Lalu u sapai dokter aso inda
mangkuling umak be. Langsung ipareso dokter.
“Inna
lillaahi wa inna ilaihi roojiun, madung kehema umak rahmat manghadop na kuaso,
sobar ita da”
“Umak,,,,
moofkon au naso bisa manolong umak”
Aek
ni matangku mangalir mambanjiri kampung. Matangku marbosar baen ngot-ngot na.
Tangisan ni alam dohot do pataru hakehean ni umak manghadop Ilahi Robbi. Onma
rupa parsuon terakhirku dot alak na paling u cintai di ginjang ni dunia on.
“Selamat Jalan umak, mudah-mudahan umak bisa tersenyum i surgo”
Selesai....!!!!!!
Tidak ada komentar:
Posting Komentar